موضوع: داستان های کوتاه و پند آموز

بچه ها این داستان رو خودم نوشتم ، یه اتفاقی که برام افتاد رو نوشتم ، کاملا راسته:
توی شهربازی بسیج بودیم با رفیقم،یه جوون افغانی اومد مودبانه پرسید گیــبـــل کودوووم وره؟ گفتم: گیــبـــیل؟ ما اینجا گیــبـــیل نداریم ! دوباره گفت گــیبــل گــیـبــل! رفیقم هم یه دونه آروم به پای من زد حواسم باشه طرف رو اسکل کنیم: اومد بهش گفت داداش تاکسی خطی های اون ور رو میبینی؟ بنده خدا گفت آره ، رفیقم گفت : سوار اونا شو ته خط پیاده شو تا گــیــبــیــل یه دیقه راهه
بنده خدا رفت ، دیدم دستشو مشت کرده یه چیزی رو محکم گرفته کنجکاو شدم ببینم چیه ... گفتم نکنه تیزی باشه مزاحم خواهرمادر مردم بشه ... پسره یه ذره جلوتر رفت صدای اذان از مسجد اومد برگشت گفت مسجد کجاست؟ این دفعه دلم نیومد باهاش شوخی کنم راه درستو گفتم ، گفت میرم نمازمو تو مسجد میخونم
فهمیدم اون چیزی که دستش بود مُهر بود و منظورش از گیــبـــیل ((قبله)) بود
وای خدا سرم داغ شد، شرمنده شدم ، از خودم بدم اومد، خدایا من رو ببخش که بنده تو اذیت کردیم

پ ن: ما دیوانه نیستیم که با مردم عادی هم همین کارو کنیم
از افغانی ها به دلیل تــجــ ــا و ز هایی که تو ورامین و ... به
دختران ایرانی کردن متنفریم و دنبال تلافی بودیم. ولی برام
درس عبرتی شد که همه رو به یه چشم نبینم
چشم هارا باید شست جور دگر باید دید