موضوع: آشنایی با هموطنان موتورسوار ایرانی‌ مقیم آمریکا

اصلا جواب اون چنتا سوال رو نمی‌شه داد. البته الان اجناس در کول هرروز گرانتر میشوند ولی‌ در مقابل حقوق‌ها ثابت مونده و بیکاری ۱۴% و واردات بیشتر از صادرات (مخصوصاً با چین) به اقتصاد کمک نمیکنه. در آمد من بعد از ۳۵ سال تجربه کاری ماهی‌ ۶ هزار که ۳۰% میره مالیات. با خرج ماهیانه تهش چیزی نمی‌مونه. وقت مفید کار هم ۲۰۰%، هفت روز هفته کار ۸ صبح تا ۹ شب، مثل ایرون هم یک روز درمیون تعطیل نیستیم. آره عمو، اینجا بهشته. قیافه این متر منو (bmw) نگاه نکن. آکبندش ۱۲۰۰۰$، منتها من بلدم زندگی‌ کنم. موتور پلیس راه رو خریدم که ۲۰۰۰۰۰ کیلومتر کار کرده، تمیزش کردم رنگش کردم، موتورش رو راه انداختم تا بتونم پا به پای رفیقان پول دار بتازونم. هنر در پول در آوردن نیست برادر، هنر در خوب زندگی‌ کردنه. وقتی‌ اون ۷۵۰ قوزمیته زنگ زده رو از تو خرابه کشیدم بیرون ۱۰۰$، همه رفیقان خندیدن گفتن وقتت رو تلف نکن. حالا که روش زحمت کشیدم، همه میخوان سوارش بشن. قبل از اینا هم تا بحال پنچری هم نگرفته بودم و تنها ابزارم یه پیچگوشی بود. ولی‌ همیشه از خودم میپرسم "چقدر دلت میخوادش؟" اونقدر باید بخوایش و تعهد داشته باشی‌ تاا بست بیاریش.....حالا هچی که میخواد باشه.

من از اقتصاد سرم نمی‌شه هیچ وقت هم دنبال پول نبودام و الا وضعم بهتر بود.
بریم سر اصل مطلب متورسیکلت. ۷۵۰ چطور بود؟ حال کردی؟ من که خیلی‌ دوستش دارم. فقط گردنم درد میگیره هر وقت سوارش میشم، پیر شدیم دیگه چه کنیم. یه ۱۰ سال دیگه هنوز دارم رو موتور تا دیگه نتون روش بشینم.