موضوع: خاطرات خوش موتور سواری

همیشه سفرهائی که به آدم سخت میگذره خاطره میشه ....
8 سال پیش بود ..با دو تا از دوستهای اصفهانی راه افتادیم برای چالوس ، من هیوسانگ داشتم دوستهام هر دوتاشون با سی جی بودن به اسمهای امیر و حسین
حسین گفت این امیر گاوه حق نداره با موتور بیاد ترک من نشست رسیدیم به اتوبان قم دیدم موتور چپ و راست میشه نگاه کردم دیدم پشت موتور خوابش رفته زدم کنار و کلی فحش و ناسزا بارش کردیم آخه آدم پشت موتور میخوابه ؟؟؟؟ !!!! راه افتادیم دقایقی بعد منم که راننده بودم خوابم رفت از بوق موتور دوستم که اتوبان را مارپیچ میرفتم بیدار شدم زدم کنار گفت چرا اینجوری میری ؟؟؟ گفتم خوابم برد به امیر گفت تو چرا بیدارش نکردی؟ گفت منم خواب بودم !!!!!!!
پس از دوپینگ وسط اتوبان امیر گفت بزن کنار نماز صبح سر وقت بخونم !!! گفتم بابا پدرت خوب مادرت خوب 12 شب راه افتادیم که تا پلیسها خوابن اتوبان را رد کنیم روز عادی همش نمازت قضاست حالا گیر دادی!! زدیم کنار پرسید قبله کدوم طرفه ؟ منم دقیقا برعکس گفتم !! خوندش و راه افتادیم رسیدیم تهران موتور من بوبین سوزوند خاموش شد ... خلاصه هر چی پول داشتیم خرج موتور من شد ، حسین گواهی نامه نداشت توی گمرک بودیم پلیس گفت بزنید کنار ، من شروع کردم با لهجه غلیظ شهرکردی حرف زدن امیر و حسین هم که اصفهانی بودن لهجه غلیظ داشتن ، گفتم جناب سروان مسافریم دریم میریم شمال راضی شده بود که یک لحظه دیدم حسین تغییر لهجه داده تهرانی اصیل صحبت میکنه !!!!!! پلیسه هم گفت چرا این لهجه نداره؟؟؟؟ مات و مبهوت مونده بودم !!! موتور را برد سوار کفی کنه !!!! که خوشبختانه حسین کلید زاپاس داشت فرار کردیم ...
ما مونده بودیم و 20 تومن پول گفتم بچه ها برگردیم گفت نه باید بریم شمال اونم باید بریم حتما محمود آباد !!! گفتم خوب بریم راه افتادیم نرسیده به چالوس امیر گفت خسته شدم بزارید منم رانندگی کنم 5 دقیقه پشت موتور نشست یک دفعه دیدیک یه صدائی میگه حسیییییییییییییییییییین !!! دور زدیدم دیدیم روی لبه های جاده خورده زمین کلی حرف بارش کردیم و ترک نشوندیمش رفتیم چالوس ... حسین گیر داد باید بریم محمود آباد هر چی گفتیم بابا همین جا خوبه گوش نکرد راه افتادیم محمود آباد که رسیدیم پلیس گفت بزنید کنار ... موتور حسین را گرفت و هر چی التماس درخواست پول نداریم گوش نکرد موتور را برد پارکینگ گفت باید برید دادگاه ....
ظهر پنجشنبه بود رفتیم کنار دریا چادر زدیم 15 تومان بیشتر برامون نمونده بود غذا و سیگار جیره بندی شده بود ، شب خوابیده بودیم امیر گفت زیر پای من آبه گفتیم بخواب تو همش غرغر میکنی بلند شد زیپ چادر را باز کرد یک موج خورد توی سینه اش پرت شد عقب چادر دریا اومده بود بالا کل زندگیمون خیس شد رفتیم بالاتر من با مایو خوابیدم تو چادر بارون هم گرفت و باد سرد که آتیش روشن کردیم از شدت باد خاموش میشد ...
خلاصه تا صبح از این جونور ریزها از سر و کولمون بالا میرفت فرداش هم که جمعه بود و بارون و سرما .... نفری یک دونه نون غذامون بود و یک نخ سیگار ....
شنبه رفتیم دادگاه دیگه برامون 10 تومن مونده بود قاضی گفت گواهی نامه نداری 15 جریمه میشی هر چی گفتیم به خدا 10 بیشتر نداریم فایده نداشت نا امید اومدیم بیرون رفتیم پاسگاه کلی التماس براداران شمالی ... اما هیچ فایده نداشت . رفتیم کمیته امداد گفتم 2 ساعت دیگه بیا عصر بیا فردا بیا و... الک تاب دادن و هیچی ...
یکدفعه امیر گفت من میرم صندوق صدقات میزنم و ... یاد سریال خط قرمز افتادم!!!!
اون زمان موبایل تازه اومده بود ما نداشتیم حسین یک عابر بانک خالی داشت منم یک کارت تلفن که یادمه توش 80 تومان بیشتر نبود . 4 روز گذشته بود و واقعا قیافمون شبیه معتادها شده بود ... رفتم زنگ زدم خونه گفتم این شماره را یاداشت کن پول بریزید یادمه رقم آخرش را که گفتم کارت تمام شد و نمیدونستم فهمید یا نه ...
عصرش رفتیم دیدم تو حساب هیچی پول نیست ... خیلی لحظه بدی بود ... ناامید فردا ظهر رفتیم دیدم 30ریختن به حساب داشتیم بال در میوردیم ... موتور را آزاد کردیم و برگشتیم تمام لباسهامون خیس بود تو راه فقط به بخاری فکر میکردم تا از آخرین تونل گذشتیم یکدفعه آفتاب شد و خیس عرق ...
اومدیم تا نزدیکهای اصفهان موتور من شروع کرد به ریپ زدن اما اومد دقیقا دم خونه خاموش شد و دیگه روشن نشد ...