تاریخچه مسابقات “موتو جی پی” + تصاویر

[فرنام]

مسابقات [فقط کاربران می توانند لینک هارا ببینند. ]

مسابقات MotoGP برترین و معتبرترین سریمسابقات موتورسواری جاده ای درجهان است که در آن مستعد و خبره ترین ورزشکاران این رشته با یکدیگر به رقابت می پردازند. این مسابقات همیشه در ایجاد رقابت های مهیج و نفس گیر زبان زد بوده و از این بایت هیچ رشته موتوراسپرت دیگری به پای آن نمی رسد.

این رقابت ها به لطف آن توانسته در تمامی جهان مشتاقان و هواداران خود را داشته باشد. این رشته با 65 سال قدمت، قدیمی ترین مسابقات قهرمانی جهانی در رشته

موتورسواری

و اتومبیلرانی است، به طوری که نخستین فصل آن در سال 1949 برگزار شد.

برخلاف مسابقات سوپربایک که در آن با تغییرات ایجاد شده در موتورسیکلت های خیابانی به رقابت می پردازند، موتورسیکلت های این رشته به طور خاص برای این مسابقات طراحی شده اند و از این لحاظ یک سروگردن از نظرسرعت و تکنولوژی از رقبای خود بالاتر هستند. موتورسیکلت های استفاده شده در این رشته برخلاف مسابقات سوپر بایک نه در معرض فروش عموم قرار می گیرد و نه می توان با آنها در خیابان رانندگی کرد. با توصیفات بالا می توان مسابقات

[فقط کاربران می توانند لینک هارا ببینند. ]

را با مسابقات فرمول یک و سوپر بایک را با مسابقات تورینگ مانند DTM مقایسه کرد.

تاریخچه

مسابقات

موتو جی پی

نخستین بار در سال 1949 و زیر نظر فدراسیون جهانی موتورسواری FIM پا به عرصه وجود گذاشت. مسابقات جایزه بزرگ موتورسواری از همان اوایل قرن بیستم در چندین کشور برگزار می شد، حتی قبل از اینکه فدراسیون جهانیموتورسواری(FIM) که قبلا با نام فدراسیون جهانی کلوپ موتورسوارها (FICM) شناخته می شد در سال 1904 تشکیل شود.

پس از آن و در سال 1938 این فدراسیون سری مسابقات قهرمانی موتورسواری را در اروپا سازماندهی و برگزار کرد. پس از آن و به دلیل شروع جنگ جهانی دوم وقفه ای در برگزاری این مسابقات ایجاد شد و در نهایت چندین سال پس از پایان جنگ و سهولت در تهیه سوخت این مسابقات اروپایی کار خود را از سر گرفت و پایه گذار مسابقات

موتو جی پی

در سال 1949 شد.

سال های اولیه

نخستین فصل این مسابقات در 4 کلاس تک نفره 500cc (کلاس برتر)، 350cc، 250cc و 125cc و یک کلاس سایدکار (Sidecar) به حجم موتور 600cc برگزار شد. لسلی گراهام، موتورسوار بریتانیایی با موتورسیکلت AJS توانست در کلاس برتر این مسابقات به قهرمانی دست یابد. هم وطن او فِرِدی فریت با موتورسیکلت ولوستر در کلاس 350cc به قهرمانی رسید.

اما کلاس های پایین تر این مسابقات از آن ایتالیایی ها شد. برونو روفو و نللو پاگانی با موتورسیکلت های موتوگُزی و موندیال به ترتیب در کلاس های 250 و 125 سی سی عناوین قهرمانی را از آن خود کردند.

اریک اولیور و دنیس جکینسون موتورسواران بریتانیایی نیز در کلاس سایدکار که در سال بعد از آن حجم موتورها به 500 سی سی کاهش یافت قهرمان شدند. موتورسواران و سازندگان ایتالیایی مانند موتوگُوزی، MV Agusta، گیلرا و موندیال در دهه 50 میلادی بر این مسابقات حکم فرما شدند و به نوعی صنعت موتورسیکلت سازی این کشور را به رخ جهانیان کشاندند.

کمپانی MV Agusta به طور خاص در 4 کلاس تک نفره این رقابت ها تمامی عناوین قهرمانی را طی سال های 1958 تا 60 از آن خود کرد. این شرکت هم چنین بین سال های 1958 تا 1974 توانست طی این 17 سال 16 عنوان قهرمانی را در کلاس برتر این مسابقات کسب کند.

دهه 60 مصادف با ورود چشم [فقط کاربران می توانند لینک هارا ببینند. ]ی ها

آغاز دهه 60 میلادی با شکوفایی صنعت موتورسیکلت ژاپن که تنها چندین سال مبادرت به تولید موتورسیکلت کرده بوند همراه بود. دیری نپایید که شرکت های ژاپنی راه خود را به مسابقات

موتو جی پی

باز کردند. با وجودی که MV Agusta در کلاس 500 سی سی یکه تازی می کرد، اما شرکت های ژاپنی به سرعت توانستند در کلاس های دیگر تک نفره این مسابقات از پس این شرکت برآیند و به سرعت عناوین قهرمانی را از آن خود کنند.

هوندا که از آغاز کارش یعنی سال 1955 به عنوان بزرگ ترین شرکت تولیدکننده موتورسیکلت در جهان شناخته می شد، نخستین تیم ژاپنی بود که توانست در این رقابت ها به قهرمانی برسد. آنها در سال 1961 در 2 کلاس 350 و 250 سی سی به قهرمانی رسیدند.

5 سال پس از آن نیز آنها این افتخار را در کلاس 500 به عنوان نخستین ژاپنی برای خود تکرار کردند و به روند 8 قهرمانی پیاپی MV Agusta در این کلاس پایان دادند که این شرکت ایتالیایی پس از آن، 7 سال پیاپی دیگر آن را تکرار کرد.

شرکت سوزوکی نیز در این راه بی نصیب نماند و این تیم ژاپنی موفق شد در سال 1962 در کلاس تازه تاسیس 50 سی سی به عنوان قهرمانی نائل آید. اواخر این دهه، آغاز دوران افسانه این رقابت ها، جیاکومو آگوستینی، پرافتخارترین موتورسوار این رقابت ها بود. تا قبل از دوران مدرن این رقابت ها، موتورسواران در چندین کلاس حضور می یافتند و به لطف آن او توانست 15 مرتبه که 10 بار آن متوالی بود به عنوان قهرمانی دست یابد. بهترین رکورد او در سال 1968 هنگامی که در 2 کلاس 500 و 350 سی سی به قهرمانی رسید، رقم خورد.

حکم فرمایی ژاپنی ها

با پایان دهه 60، تغییرات قوانین و هم چنین افزایش هزینه ها باعث شد تیم های زیادی از این مسابقات خارج شوند. خروج 12 ساله هوندا از این مسابقات نمونه بارز آن بود. به لطف این کناره گیری سوزوکی توانست 7 عنوان قهرمانی متوالی را در کلاس برتر برای خود کسب کند، قبل از اینکه از این رقابت ها در سال 1983 خارج شود، سالی که با قهرمانی دوباره هوندا همراه بود. خروج سوزوکی که پس از آن هرگز به طور کامل در این مسابقات حضور نیافت، باعث شد قهرمانی در کلاس برتر این رقابت ها بین 2 تیم ژاپنی هوندا و یاماها تقسیم شود، امری که تا امروز نیز هم چنان ادامه دارد.

دوران مدرن و ظهور والنتینو روسی

سال 2002 را با توجه به تغییرات صورت گرفته در قوانین، باید شروع دوران مدرن این مسابقات دانست. در این سال قوانین در جهت ترغیب تیم ها به استفاده از موتورهای کم مصرف و پاک تر چهار زمانه تغییر یافت. قبل از آن و از سال 1970 در کلاس برتر قوانین به تیم ها اجازه ساخت موتورهای 2 یا 4 زمانه با حجم 500 سی سی و با هر آرایشی را می داد که در آن تیم ها از موتورهای دو زمانه به دلیل قدرت بیشتر استفاده می کردند.

اما در سال 2002 در حالی که قانون 500 سی سی دو زمانه پابرجا بود، FIM حجم موتورهای چهار زمانه را به 990 سی سی افزایش داد و به دین گونه تیم های زیادی به سمت موتورهای چهار زمانه روی آوردند به طوری که در سال 2003 هیچ تیمی از موتور دو زمانه استفاده نکرد. حداکثر حجم موتورها در سال 2007 به 800 cc تقلیل اما در سال 2012 بار دیگر به 1000 cc افزایش یافت.

قبل از شروع این ماجرا اما، دوران تازه ای در این مسابقات در حال شکل گیری و نیز آغاز امپراطوری والنتینو روسی در این مسابقات بود. او بین سال های 2000 تا 2004 توانست 5 سال پیاپی به عنوان قهرمانی دست یابد. نیکی هیدن آمریکایی از هوندا و کیسی استونر استرالیایی 2 سال پس از آن به قهرمانی دست یافتند، اما روسی پس از آن بار دیگر توانست 2 عنوان قهرمانی متوالی دیگر را به کارنامه خود بیافزاید.

قهرمانی دوکاتی در سال 2007 به روند قهرمانی های چند سال اخیر هوندا و یاماها در کلاس برتر این مسابقات وقفه ای یک ساله ایجاد کرد.

موتورسیکلت ها

همان طور که قبلاً گفتیم، این موتورسیکلت ها تنها برای پیست طراحی و تولید می شوند و در آنها همه چیز فدای سرعت می شود. قیمت نیز از این قاعده مستثنی نیست به طوری که مدل MotoGP فصل 2013 هوندا، 1.3 میلیون دلار قیمت گذاری شد.

این در حالی است که موتورسیکلت های مسابقات سوپر بایک حدود 70 تا 90 هزار دلار قیمت دارند. استفاده مفرط از مواد سبک وزنی هم چون تیتانیوم و فیبر کربن تقویت شده قیمت نهایی آن را بسیار بالا برده است. این موتورسیکلت ها که تنها برای کسب پیروزی طراحی شده اند، ویترینی از تکنولوژی های گوناگون هستند. در آنها از تکنولوژی های پیشرفته ای مانند دیسک ترمز کربنی، سیستم مدیریت انجین و کنترل کشش که هیچ کدام از آنها در موتورسیکلت های خیابانی جایی ندارند استفاده می شود.

منبع : تخته گاز