موضوع: درباره کمیته موتور تریال

موتور سواری تریال گرچه به عنوان یک رشته موتورسواری شناخته می شود اما دیدی مبنی بر اینکه یک فردی که توانایی راندن یک موتور را دارد
لذا در رشته تریال ، موتور سوار محسوب می شود ، دیدگاهی غلط به شمار می رود .
از نظر دیدگاه بدون شناخت ، شما یک موتور تریال را از دور میبینید و موتور سواری در طول مسیری با این موتور را در ذهن دارید
اما وقتی سوار بر آن می شوید و یا اطلاعات در مورد آن کسب می کنید متوجه می شوید این وسیله نقلیه ، بیشتر وسیله ای برای انجام حرکات آکروباتیک و هنرمندانه ای است
که مطمئنا نیازمند تمرین های بسیار است .

موتورهای تریال از لحاظ ساختار :
به طور کلی ساختار موتور های تریال به گونه ای است که تا جای ممکن سهولت عمل برای انجام حرکات مورد نظر تعریف شده برای این رشته را به دنبال دارد.
این موتورها زین ندارند و ارتفاع سطح نشیمن آن ها خیلی کمتر از موتورهای دیگر است و در مقایسه با موتور های کراس جاپایی در ارتفاع بالاتری نسبت به زمین قرار دارد
و این امر موتور سوار را یاری می دهد تا موتور خود را همانند الاکلنگ بالا و پایین کند .

از نظر فنی و ظاهری :
معمولا ۵ دنده اند ، جک و چراغ و حتی در مواردی بوق و راهنما دارند .
ترمز های جلو و عقب آنها دیسکی و بسیار قویند و دارای جفت کمک فنر جلو و تک کمک فنر در عقب می باشند و وزن آنها بین ۶۷ تا ۹۵ کیلوگرم متغیر است.

از نظر کلاسبندی حجم موتور :
در کلاس های ۵۰ ،‌ ۱۲۵ ،‌۲۵۰ و ۳۰۰ سی سی (‌ دو زمانه )
و کلاس های ۲۵۰ و ۳۲۰ سی سی ( چهار زمانه ) دسته بندی می شوند .
از مارک های برجسته موتور های تریال می توان به شرکو ، گس گس ،‌ بتا ، مونتسا ، اسکورپا ، هوندا و یاماها اشاره کرد
و از کشورهای پیشرو در ساخت این موتور ها میتوان اسپانیا ، ایتالیا و ژاپن را نام برد .

از لحاظ مسیر :
به طور کلی این موتورها به عنوان وسیله نقلیه ای برای طی کردن جاده یا مسیری خاص شناخته نمی شوند و برای انجام حرکات نمایشی و استقامتی بر روی موانع مطرح می گردند .

مسابقات این رشته :
به صورت سالنی ( آماده سازی با تهیه موانع مصنوعی ) و بیرونی ( طبیعت) با موانع طبیعی و یا مصنوعی برگزار می شود .

از لحاظ بررسی موانع می توان گفت حداقل ارتفاع شروع یک مانع بین ۸۰ تا ۹۰ سانتی متر است و همچنین موانع با ارتفاع های بالاتر در این مسابقات بسیار دیده می شود
قابل ذکر است فاصله موانع از هم نباید زیاد باشد و شیب آنها از شیب کم تا ۹۰ درجه هم می رسد
( به عنوان مثال در مسابقات جهانی مانع هایی ۹۰ درجه با ارتفاع ۲ متر هم مشاهده می شود که در ایران مانع های ۹۰ درجه با ارتفاع حداکثر ۱ متر مورد استفاده اند)

امتیاز دهی :
در مسابقات تریال بر اساس پا خوردن به زمین و به گونه منفی می باشد ،‌ مثلا در صورت عبوری صحیح از مانع بدون برخورد پا به زمین ۰ امتیاز منفی تعلق می گیرد
و در صورت انجام خطا امتیاز منفی داده می شود .

***
موتور سوار تریال نیازمند دستانی قوی مخصوصا مچ های قوی و تنفسی مناسب و کلا بدنی آماده است .( فشار بیشتر روی دستها و کتفها و سپس بر روی پاها و کمر است )
توصیه می شود حدالامکان وزن افراد زیاد نباشد و دارای قدی متوسط رو به بالا باشند.

لباس مخصوص موتور سواری تریال :
لباسی سرهم است و ضربه گیر های ایمنی زیر این لباس قرار می گیرند ( از جمله آرنج بند ، زانو بند و غیره) ، داشتن پوتین های مخصوص این رشته (نرم و سبک)
دستکش ، کمربند(برای حفظ سلامت کمر)و کلاه ایمنی بدون فک (بدون فکی برای دید بهتر موانع) لازم است.

حال اگر بخواهیم این رشته را در ایران مورد بررسی قرار دهیم ،‌ می توانیم بگوییم :
مسابقات موتور تریال در ایران از سال ۱۳۶۸ در تهران و از سال ۱۳۸۳ مسابقات قهرمانی کشور آغاز گردید.
از سال ۱۳۸۵ تاکنون به طور منظم در هر سال به صورت فصلی حداقل ۴ مسابقه از طرف هیئت تهران برگزار گردیده که به نوبه خود در سطح بالایی برگزار شده اند.
آموزش تریال از سن ۵ سالگی شروع می گردد. (‌ابتدا آموزش با دوچرخه تریال و سپس آموزش با موتور ۵۰ سی سی مخصوص اطفال )
برای علاقه مندان جهت شروع این رشته :
شایان ذکر است که برای تهیه موتور تریال ، مبلغی از یک میلیون تومان تا ده میلیون تومان و برای تهیه لباس مخصوص مبلغی بین دویست و پنجاه هزار تومان تا
یک میلیون تومان می توان هزینه کرد.

منبع : وب سایت هیات موتور سواری و اتومبیلرانی