mh_kingcobra
12-06-1391, 08:59 بعد از ظهر
با سلام خدمت دوستان عزیز
با عرض پوزش از یک هفته تاخیر در ارسال گزارش، به پیست برنو در کشور جمهوری چک می رویم تا به بررسی دوازدهمین دور مسابقات موتو جی پی بپردازیم. مسابقه در روز یکشنبه مورخ 5 شهریور سال 1391 در بعد از ظهری دل انگیز در پیست برنو و در 22 دور (Lap) برگزار شد. وضعیت هوا کاملا ابری با دمای هوای 18 درجه سانتیگراد، دمای زمین پیست 23 درجه و رطوبت 79% نشانگر آب و هوایی تقریبا سرد بود که احتمال ریزش باران طبق پیش بینی های گذشته نیز وجود داشت.
در این ایام که خلا نبود کیسی استونر در مسابقات به شدت حس می شود، تیم رپسول هوندا جاناتان ری (Jonathan Rea) ایرلندی، راننده اول تیم هوندا در مسابقات WSBK را برای تست بعد از مسابقه چک و دو دور بعدی به خدمت گرفت. در گاراژ تیم هوندا دنی پدروسا که به گفته خودش وجود کیسی استونر در تیم و رقابت این دو نفر در بالاترین سطح به پیشرفت تیم کمک بسیار زیادی می کند، با نبود قهرمان سال 2011 وزن و فشار کل تیم را روی دوش خود حس می کرد. پدروسا که در سه تمرین اولیه بی رقیب بود، با تصادف خود در تمرین نهایی سومین مرد شروع کننده مسابقه بود.
در آن سو در گاراژ تیم یاماها، یورگه لورنزو که در سه تمرین اولیه از کم بودن میزان چسبندگی (Grip) شکایت داشت با برگرداندن Setup و وضعیت موتور به Setup موتور 1000 سی سی که سال قبل (تستهای 1000 سی سی برای شروع فصل 2012) در همین پیست تست کرده بودند توانست در زمان بندی نهایی با زمانی خیره کننده جولوتر از رقیب دیرینه خودش در تیم هوندا، اولین مرد شروع کننده مسابقه باشد.
پیست برنو که پیستی بسیار زیبا، تکنیکی و پرپیچ و خم هست همواره کار را برای موتور نرم و استوار یاماها و رانندگی بی عیب و نقص لورنزو آسان می کرد و همین امر باعث شد که در اول مسابقه این لورنزو باشد که جلوتر از پدروسا مسابقه را شروع کند و پدروسا نیز که شروع های آتشینش همواره سر زبان طرفداران است از همان اول پا به پای لورنزو در رتبه دوم مسابقه را ادامه داد.
بن اسپیز، راننده آمریکایی تیم یاماها که مشکلات او در این فصل به گونه ای طلسم وار ادامه دارد با مشکلی که از اوایل مسابقه در کلاج موتورش پدیدار شد از صحنه رقابت دور ماند و ناکامی اش با تصادفی در دور هشتم تکمیل شد. از طرف دیگر والنتینو روسی نیز از مشکلات مکانیکی بی بهره نبود و موتورش از همان دورهای اول با نشت روغن و دودهای بسیار عجیبی از اگزوز همراه بود. ولی این راننده پرآوازه در آخر توانست مسابقه را در رتبه هفتم به اتمام برساند.
کال کراچلو، پدیده بریتانیایی تیم Tech3 که با انگیزه ای فراوان پس از تمدید قراردادش، دومین مرد شروع کننده مسابقه بود توانست با رتبه سومی اولین سکو (Podium) را برای خود به ارمغان بیاورد. جالب است بدانید که از 12 سال قبل هیچ راننده بریتانیایی توانایی حضور بر روی سکو را نداشت و این رتبه کراچلو، افتخاری برای کشورش نیز محسوب می شد.
به گفته و اعتراف همه گزارشگران و مفسرین مسابقات، مسابقه برنو، یکی از هیجان انگیزترین مسابقات در کل تاریخ مسابقات و در سالهای اخیر بوده است. این مسابقه پاسخی بود به همه طرفدارانی که مسابقات کلاس موتو جی پی را با موتورهای 1000 سی سی کسل کننده تر از موتورهای 800 سی سی تلقی می کردند. جایی که با رانندگی بی نظیر، بی نقص، عالی و مثال زدنی دو اسپانیایی برتر مسابقات در رتبه اول و دوم، رکورد پیست که در سال 2009 توسط یورگه لورنزو به ثبت رسید، در دورهای سوم تا هشتم 6 بار به صورت پی در پی شکسته شد.
در دور 11 بود که پدروسا توانست از یورگه لورنزو سبقت بگیرد و در رتبه اول بماند. ولی پدروسا که همیشه وقتی سبقت می گرفت غیر قابل مهار بود، این بار نمی توانست فاصله خود را از رقیب بی عیب خودش زیاد کند و تا آخر مسابقه این دو راننده با فاصله ای بسیار نزدیک مسابقه را دنبال کردند. در دور آخر و در پیچ شماره 10 بود که پدروسا کمی آهسته تر و با Line ای بازتر پیچ را طی کرد و این یک لحظه فرصتی بود برای لورنزو تا با مهارتی خارف العاده موتور خود را در آن وضعیت با سرعتی بالاتر از موتور پدروسا در داخل پیچ بگذارد و از پدروسا سبقت بگیرد. هیجان مسابقه به اینجا ختم نشد. چون پدروسا که طعم شیرین برد را برای 11 دور چشیده بود تسلیم نشد و پا به پای لورنزو مسابقه را ادامه داد. در سربالایی بین پیچ 12 و13 بود که پدروسا و قدرت بی نظیر هوندا، لورنزو را مجبور کرد برای دفع حمله پدروسا ترمز را زودتر رها کند تا Line را برای پدروسا ببندد. ولی این اقدام لورنزو باعث شد تا پیچهای 13 و 14 را با Line ای بازتر و سرعتی بیشتر طی کند و اینجا بود که پدروسا، با سرعت و قدرت بی نظیر خود در خروج از پیچ (Corner Exit) و انتخاب Line بهتر زهر خود را به روی رقیب دیرینه اش پاشید و توانست در آخرین پیچ و در ثانیه های آخر مرد پیروز این مسابقه باشد.
رانندگی بی نظیر این دو اسپانیایی در دور آخر مانند یک مسابقه شطرنج بود. به گفته دو راننده این مسابقه، مسابقه استراتژی بود. به گفته لورنزو هرجا که هرکدام از راننده ها برای نفس گیری کمی سرعت خود را کم می کرد راننده دیگر از فرصت استفاده می کرد و سبقت می گرفت. پدروسا نیز گفته بود هرکدام از راننده ها با استایل های مختلف نقاط ضعف و قوت خاص خود را داشتند و همواره سعی می کردند در جایی که یک راننده کمی ضعیف است آن یکی بی نهایت قوی ظاهر شود.
از نکات جالب دیگر مسابقه تغییر استایل پدروسا در وسط مسابقه بود. یکی از دلایلی که هوندا به داشتن چنین راننده ای اصرار دارد. یکی از قابلیت های بی نظیر پدروسا، تحلیل سریع و بی نقص رفتار موتور در شرایط دشوار مسابقه است. پیستی که یچ های متمادی آن پایداری زیاد در ترمزها و سیستم تعلیق عالی را از موتور طلب می کند،در اواسط مسابقه کار را برای پدروسا و هوندا سخت کرده بود و پدروسا که لرزش موتورش را در اواسط مسابقه بیشتر حس می کرد، با فدا کردن عمر لاستیک خود و خاموش کردن Traction Control سعی کرد مانند استونر با کنترل میزان گاز دهی (Throttle Control) میزان چرخش چرخ عقب را تنظیم کند. کاری که به گفته گزارشگران به شدت ریسکی بود و در دورهای آخر رانندگی پدروسا را بسیار ریسکی تر و خطرناکتر کرده بود و هر لحظه امکان بروز اشتباهی از این راننده بیشتر می شد.
در انتها شما را به دیدن دو جدول زیر و ویدئوی درست شده از بخشی از رقابت نفس گیر این دو موتورسوار بی نظیر در دور آخر این مسابقه، دعوت می کنم.
[Only registered and activated users can see links]
با تشکر
22098
22097
با عرض پوزش از یک هفته تاخیر در ارسال گزارش، به پیست برنو در کشور جمهوری چک می رویم تا به بررسی دوازدهمین دور مسابقات موتو جی پی بپردازیم. مسابقه در روز یکشنبه مورخ 5 شهریور سال 1391 در بعد از ظهری دل انگیز در پیست برنو و در 22 دور (Lap) برگزار شد. وضعیت هوا کاملا ابری با دمای هوای 18 درجه سانتیگراد، دمای زمین پیست 23 درجه و رطوبت 79% نشانگر آب و هوایی تقریبا سرد بود که احتمال ریزش باران طبق پیش بینی های گذشته نیز وجود داشت.
در این ایام که خلا نبود کیسی استونر در مسابقات به شدت حس می شود، تیم رپسول هوندا جاناتان ری (Jonathan Rea) ایرلندی، راننده اول تیم هوندا در مسابقات WSBK را برای تست بعد از مسابقه چک و دو دور بعدی به خدمت گرفت. در گاراژ تیم هوندا دنی پدروسا که به گفته خودش وجود کیسی استونر در تیم و رقابت این دو نفر در بالاترین سطح به پیشرفت تیم کمک بسیار زیادی می کند، با نبود قهرمان سال 2011 وزن و فشار کل تیم را روی دوش خود حس می کرد. پدروسا که در سه تمرین اولیه بی رقیب بود، با تصادف خود در تمرین نهایی سومین مرد شروع کننده مسابقه بود.
در آن سو در گاراژ تیم یاماها، یورگه لورنزو که در سه تمرین اولیه از کم بودن میزان چسبندگی (Grip) شکایت داشت با برگرداندن Setup و وضعیت موتور به Setup موتور 1000 سی سی که سال قبل (تستهای 1000 سی سی برای شروع فصل 2012) در همین پیست تست کرده بودند توانست در زمان بندی نهایی با زمانی خیره کننده جولوتر از رقیب دیرینه خودش در تیم هوندا، اولین مرد شروع کننده مسابقه باشد.
پیست برنو که پیستی بسیار زیبا، تکنیکی و پرپیچ و خم هست همواره کار را برای موتور نرم و استوار یاماها و رانندگی بی عیب و نقص لورنزو آسان می کرد و همین امر باعث شد که در اول مسابقه این لورنزو باشد که جلوتر از پدروسا مسابقه را شروع کند و پدروسا نیز که شروع های آتشینش همواره سر زبان طرفداران است از همان اول پا به پای لورنزو در رتبه دوم مسابقه را ادامه داد.
بن اسپیز، راننده آمریکایی تیم یاماها که مشکلات او در این فصل به گونه ای طلسم وار ادامه دارد با مشکلی که از اوایل مسابقه در کلاج موتورش پدیدار شد از صحنه رقابت دور ماند و ناکامی اش با تصادفی در دور هشتم تکمیل شد. از طرف دیگر والنتینو روسی نیز از مشکلات مکانیکی بی بهره نبود و موتورش از همان دورهای اول با نشت روغن و دودهای بسیار عجیبی از اگزوز همراه بود. ولی این راننده پرآوازه در آخر توانست مسابقه را در رتبه هفتم به اتمام برساند.
کال کراچلو، پدیده بریتانیایی تیم Tech3 که با انگیزه ای فراوان پس از تمدید قراردادش، دومین مرد شروع کننده مسابقه بود توانست با رتبه سومی اولین سکو (Podium) را برای خود به ارمغان بیاورد. جالب است بدانید که از 12 سال قبل هیچ راننده بریتانیایی توانایی حضور بر روی سکو را نداشت و این رتبه کراچلو، افتخاری برای کشورش نیز محسوب می شد.
به گفته و اعتراف همه گزارشگران و مفسرین مسابقات، مسابقه برنو، یکی از هیجان انگیزترین مسابقات در کل تاریخ مسابقات و در سالهای اخیر بوده است. این مسابقه پاسخی بود به همه طرفدارانی که مسابقات کلاس موتو جی پی را با موتورهای 1000 سی سی کسل کننده تر از موتورهای 800 سی سی تلقی می کردند. جایی که با رانندگی بی نظیر، بی نقص، عالی و مثال زدنی دو اسپانیایی برتر مسابقات در رتبه اول و دوم، رکورد پیست که در سال 2009 توسط یورگه لورنزو به ثبت رسید، در دورهای سوم تا هشتم 6 بار به صورت پی در پی شکسته شد.
در دور 11 بود که پدروسا توانست از یورگه لورنزو سبقت بگیرد و در رتبه اول بماند. ولی پدروسا که همیشه وقتی سبقت می گرفت غیر قابل مهار بود، این بار نمی توانست فاصله خود را از رقیب بی عیب خودش زیاد کند و تا آخر مسابقه این دو راننده با فاصله ای بسیار نزدیک مسابقه را دنبال کردند. در دور آخر و در پیچ شماره 10 بود که پدروسا کمی آهسته تر و با Line ای بازتر پیچ را طی کرد و این یک لحظه فرصتی بود برای لورنزو تا با مهارتی خارف العاده موتور خود را در آن وضعیت با سرعتی بالاتر از موتور پدروسا در داخل پیچ بگذارد و از پدروسا سبقت بگیرد. هیجان مسابقه به اینجا ختم نشد. چون پدروسا که طعم شیرین برد را برای 11 دور چشیده بود تسلیم نشد و پا به پای لورنزو مسابقه را ادامه داد. در سربالایی بین پیچ 12 و13 بود که پدروسا و قدرت بی نظیر هوندا، لورنزو را مجبور کرد برای دفع حمله پدروسا ترمز را زودتر رها کند تا Line را برای پدروسا ببندد. ولی این اقدام لورنزو باعث شد تا پیچهای 13 و 14 را با Line ای بازتر و سرعتی بیشتر طی کند و اینجا بود که پدروسا، با سرعت و قدرت بی نظیر خود در خروج از پیچ (Corner Exit) و انتخاب Line بهتر زهر خود را به روی رقیب دیرینه اش پاشید و توانست در آخرین پیچ و در ثانیه های آخر مرد پیروز این مسابقه باشد.
رانندگی بی نظیر این دو اسپانیایی در دور آخر مانند یک مسابقه شطرنج بود. به گفته دو راننده این مسابقه، مسابقه استراتژی بود. به گفته لورنزو هرجا که هرکدام از راننده ها برای نفس گیری کمی سرعت خود را کم می کرد راننده دیگر از فرصت استفاده می کرد و سبقت می گرفت. پدروسا نیز گفته بود هرکدام از راننده ها با استایل های مختلف نقاط ضعف و قوت خاص خود را داشتند و همواره سعی می کردند در جایی که یک راننده کمی ضعیف است آن یکی بی نهایت قوی ظاهر شود.
از نکات جالب دیگر مسابقه تغییر استایل پدروسا در وسط مسابقه بود. یکی از دلایلی که هوندا به داشتن چنین راننده ای اصرار دارد. یکی از قابلیت های بی نظیر پدروسا، تحلیل سریع و بی نقص رفتار موتور در شرایط دشوار مسابقه است. پیستی که یچ های متمادی آن پایداری زیاد در ترمزها و سیستم تعلیق عالی را از موتور طلب می کند،در اواسط مسابقه کار را برای پدروسا و هوندا سخت کرده بود و پدروسا که لرزش موتورش را در اواسط مسابقه بیشتر حس می کرد، با فدا کردن عمر لاستیک خود و خاموش کردن Traction Control سعی کرد مانند استونر با کنترل میزان گاز دهی (Throttle Control) میزان چرخش چرخ عقب را تنظیم کند. کاری که به گفته گزارشگران به شدت ریسکی بود و در دورهای آخر رانندگی پدروسا را بسیار ریسکی تر و خطرناکتر کرده بود و هر لحظه امکان بروز اشتباهی از این راننده بیشتر می شد.
در انتها شما را به دیدن دو جدول زیر و ویدئوی درست شده از بخشی از رقابت نفس گیر این دو موتورسوار بی نظیر در دور آخر این مسابقه، دعوت می کنم.
[Only registered and activated users can see links]
با تشکر
22098
22097