موضوع: ستارگان جهان دوچرخه‌سواري

1. ادي مركس"Eddy Merckx "

شايد به راحتي بتوان گفت كه "ادي مركس"بل‍ژيكي برترين دوچرخه سوار تمام ادوار اين رشته ورزشي مي‌باشد. به وي لقب «آدم خوار» " The Cannibal" به دليل اشتهاي سيري ناپذيرش براي كسب پيروزي داده شده بود. وي تقريباً موفق به فتح تمامي مسابقات مهم نه يكبار بلكه به دفعات گرديد.

"مركس" متولد هفدهم ژوئن 1945 به مدت سيزده فصل در بالاترين سطح به دوچرخه سواري پرداخت وليكن وي به ناگهان و به مدت ده سال تمام دوچرخه سواري جهان را قبضه كرد.

طوري كه گويي كسي به غير از او در جهان دوچرخه‌سواري وجود ندارد." مركس" در سال 1964 مسابقات آماتوري جاده قهرماني جهان را از آن خود ساخت و بعد از آن وارد دنياي حرفه‌اي گرديد.

اولين پيروزي مهم او در 20 سالگي و در مسابقه كلاسيك( ميلان ـ سان رمو) ""Milan – SanRemo به سال 1966 صورت گرفت و البته نكته جالب زندگی حرفه‌اي "مركس" اين است كه آخرين پيروزي مهم او نيز در همين مسابقه و ده سال بعد اتفاق افتاده است.

در سالهاي اوج فعاليت حرفه‌اي از 1969 تا 1975، "مركس" 35 درصد از كل مسابقاتي را كه در آنها شركت كرد با پيروزي پشت سر نهاد، نتيجه‌اي كه در نوع خود جالب و باور نكردني است. او" توردوفرانس" را پنج بار، "جيروي ايتاليا" را نيز پنج بار و "وولتاي اسپانيا" را يك بار فتح نموده است تا بار ركورد مجموع 11 پيروزي در "گراندتورها" دست نيافتني باشد.

ضمنا وي تمامي پنج مسابقه بزرگ كلاسيكها را(5 Monuments) بيش از دوبار برنده شده است. ركورد مجموع 19 پيروزي "مركس" در اين پنج كلاسيك بزرگ يك ركورد تكرار نشدني به نظر مي‌رسد.

از آن پنج مسابقه بزرگ، "مركس" مسابقه كلاسيك" لي‌يژ ـ باستون ـ لي‌يژ" (Liege – Bastogne – Liege) را پنج بار و "ميلان ـ سان رمو" را هفت بار برنده شده است كه ركوردي خارق العاده محسوب می شود.

او در طول حيات ورزشي خود ركورد 525 پيروزي (شامل 445 پيروزي حرفه‌اي) را به جاي گذارده است كه بعيد است دوچرخه‌سواري قادر به تكرار آن باشد.

وی در بين سالهاي 1968 و 1974 به ركورد 11 پيروزي در "گراندتورها" دست يافت. ضمناً "مرکس" تنها دوچرخه‌سواري است كه برنده تمامي رده‌بندي‌ها (مجموع انفرادي، كوهستان و امتيازي) در يك فصل در "تور دوفرانس" (1969) و "جيروي ايتاليا" (1968) شده است."مركس" دوگانه "توردوفرانس ـ جيروي ايتالي"ا را در سالهاي 1970، 1972 و 1974 و دوگانه "جيروي ايتاليا ـ وولتاي اسپانيا" را در سال 1973 فتح كرد.

عليرغم همه اين موفقيتها"مركس" نيز از مصدوميت و حوادث مصون نماند. در سال 1969 او در انتهاي فصل دوچرخه سواري در نمایشگاه مسابقه تعقیب جاده (اين مسابقه با تعقيب يك دوچرخه موتوري 98 سي سي توسط دوچرخه سوار صورت مي‌گيرد، اين دوچرخه‌هاي موتوري دو سيلندر كه از طريق يك دنده ثابت از سوي دوچرخه ـ موتور سوار پدال زده مي‌شود به طوري كه با ايجاد يك سرعت تقريباً ثابت پيش‌روي دوچرخه سوار حركت مي‌كنند و دوچرخه سوار به دنبال دوچرخه موتوري حركت مي‌كند) شركت نمود.

در اين رقابت يك موتور سوار و دوچرخه سوار تعقيب كننده‌اش دقيقاً در پيش روي "مركس" و موتورسوار همراه وي تعادل خود را از دست داده و بر زمين خوردند كه اين موضوع سبب سقوط"مركس" و موتورسوار همراه وي گرديد.

موتورسوار در دم جان سپرد و "مركس" به شدت از ناحيه سر دچار جراحات عميق گرديد كه باعث بيهوشي او شد.

البته اين آخرين باري نبود كه "مركس" دچار مصدوميت گردید،‌ او مصدوميت‌هاي ديگر را نيز تجربه كرد و ليكن او موظف بود تا طريق پيروزمندانه خود را طي كند، وي در جريان "توردوفرانس" 1975 و به هنگام صعود بهPooy – de Doom"" (يكي از مراحل سخت كوهستاني تور) از سوي يك تماشاگر خشن فرانسوي مورد حمله قرار گرفت و ضربه مشت او به شكم "مركس" اصابت كرد.

چند روز بعد او دچار سانحه شد و استخوان گونه‌اش شكست اما اين موضوع باعث نشد تا او مسابقه را رها كند. در انتهاي آن دوره "مركس" تور را به "برنارد سيونت" واگذار كرد اما فاصله زماني آن دو زير سه دقيقه بود.

برنامه كاري فشرده "ادي مركس" فشار زيادي بر او وارد ساخت، او آخرين "گراندتور " خود را در سال 1974 و در سن 29 سالگي برنده شد.

آخرين كلاسيك مهم خود را در سال 1976 و در سي سالگي تجربه نمود وي دو سال بعد در هفدهم ماه مي 1978 و در سن 32 سالگي از دنياي دوچرخه‌سواري خداحافظي كرد.

[فقط کاربران می توانند لینک هارا ببینند. ]

"برنارهينو" متولد چهاردهم نوامبر 1954 است. شايد با توجه به ميزان موفقيتهاي ورزشي او بتوان گفت كه تنها "ادي مركس" بل‍ژيكي دوچرخه سوار بهتري نسبت به «هينو» بوده است.

به دليل سبك مبارزه وي‍ژه "برنارهينو" زماني كه رقبا از هر سو عرصه را به او تنگ مي‌كردند˛ لقب «گوركن» (The Badger ) به او داده شده است. (گوركن نمونه واقعي يك حيوان وحشي است كه شرافت يك مبارز واقعي را زماني كه احساس خطر مي‌كند، به نمايش مي‌گذارد، او تا پاي جان به مبارزه مي‌پردازد.)

"هينو" نظير "ادي مركس" دوچرخه سوار كاملي بود كه به خوبي قادر به صعود در مسيرهاي سربالايي، اسپرینت و تايم تريل بود. ركورد 10 پيروزي وي در گراندتورها او را بعد از "مركس" در رتبه دوم برترين دوچرخه سواران جهان قرار داده است. (مركس با 11 پيروزي نفر اول است.)

"هينو" به همراه" مركس" تنها دوچرخه‌سواراني هستند كه قادر به پيروزي در تمامي رده‌بندي انفرادي "توردوفرانس" شده‌اند (رده‌بندي مجموع انفرادي، امتيازي و كوهستان)،‌ تنها تفاوت در اين است كه "هينو" برخلاف "مركس" در يك فصل همه اين عناوين را يكجا به دست نياورده است.

ركورد 28 پيروزي در مراحل "توردوفرانس"، "هينو" را بعد از "مركس "كه 34 پيروزي كسب كرده است ، در رتبه دوم برترين دوچرخه سواران جهان قرار مي‌دهد، او در سال 1979 هفت مرحله و در سال 1981 پنج مرحله را با پيروزي پشت سر گذارد.

تعداد 250 پيروزي حرفه‌اي "هينو" كه از آن جمله 52 پيروزي تايم تريل را شامل مي‌شود در نوع خود بسيار جالب است. "هينو" همچنين يك دوچرخه‌سوار يك روزه بسيار توانا بود كه موفق به فتح مسابقه جاده قهرماني جهان و نيز پنج پيروزي در پنج كلاسيك بزرگ گرديد البته او هيچگاه فاتح تور "فلاندرز"(Tour of Flanders) يا "ميلان ـ سان رمو" Milan) (San Remo نگرديد.

يكي از خاطره انگيزترين پيروزي‌هاي "هينو" مسابقه كلاسيك "لي‌يژ ـ باستون ـ لي‌يژ"( Liege – Bastogne – Liege) در 1980 و در كشور بل‍ژيك بود.

مسابقه ماه آوريل آن سال در شرايط آب و هواي زمستاني برگزار مي‌شد كه در طول روز رفته رفته بدتر هم مي‌شد. از 174 دوچرخه سوار استارت كننده تنها 21 نفر به آخر خط رسيدند." هينو "80 كيلومتر آخر مسابقه را به تنهايي و در ميان كولاك شديد ركاب زد و مسابقه را با 9 دقيقه و 24 ثانيه اختلاف نسبت به نفر دوم فتح كرد.

"هينو" به وضوح قدرتمندترين دوچرخه سوار در پيروزي سال 1980 قهرماني جاده جهان بود كه در "سالانشز" (Salanches) فرانسه برگزار گرديد. او در مسابقه‌اي كه فقط تعدادي انگشت شمار مسابقه را به پايان رساندند، از همان شروع مسابقه همه را به سرعت كنار زد.

ركورد "هينو" حداقل در "گراندتورها" احتمالاً مي‌توانست بهتر از اينها باشد ولي به دليل مصدوميت زانو اين مهم تحقق نيافت.

"هينو" مجبور به صرفنظر كردن از شرکت در "توردوفرانس" سال 1980 به دليل زانوي مصدوم خود گرديد و در سال 1983 نيز به دليل عمل جراحي زانو این تور را از دست داد. (يكي از مديران برگزار كننده "توردوفرانس" در كتاب خاطرات خود دليل مصدوميت زانوي"هينو" را عوارض دوچرخه‌سواري در مسيرهاي دشوار با «دنده سنگين» ذکر کرده است).

وي در سال 1985 فاتح "توردوفرانس" گرديد كه در اين راه "گرگ لموند"( Greg LeMond) آمريكايي كمك شاياني به وي نمود. در مقابل "هينو" قول داد كه در فصل آينده براي قهرماني "لموند" تلاش نمايد.

در خلال تور سال 1986 "هينو" برخلاف قولي كه به "لموند" داده بود به وي حمله كرد و پيراهن زرد را به عنوان ليدر مسابقه به تن نمود، او به حمله كردن به" لموند" ادامه داد تا اين كه ديگر دوچرخه سواران "هينو" را به دام انداختند. "لموند" آن قدر توانايي داشت تا به ديگر دوچرخه سواران ضد حمله زده و پيراهن زرد را خود بر تن كند. حملات "هينو" براي بازپس‌گيري پيراهن زرد سودي دربر نداشت و تايم تريل نهايي نيز خاتمه يافت و پس از آن مشخص شد كه "لموند" به سوي پيروزي گام برمي‌دارد.

زماني كه از "هينو" در مورد تاكتيك‌هايش سئوال شد، پاسخ اش آن بود كه "لموند" نيازمند يادگيري طريق پيروز شدن همراه با دشواري بود و اين درس احتمالاً "لموند" را به قهرمان بهتري تبديل خواهد كرد. شايد اين موضوع و دست به دست شدن پيراهن زرد جذابيتهاي بيشتري به "توردوفرانس" آن سال (1986) داد.

"هينو"دوچرخه سواري را در اوج ترك كرد، او در نوامبر 1986 بازنشسته شد. آخرين مسابقه او يك رقابت "سايلكو كراس" Cyclo Cross)) بود، او در آن ايام 32 ساله بود.

موفقيتهاي هينو شامل پنج قهرمانی در " توردوفرانس"( دو نايب قهرماني، يك پيراهن كوهستان و يك پيراهن امتيازي) مي‌گردد، او همچنين سه بار "جيروي ايتاليا" را فتح نمود، دوبار فاتح "وولتاي اسپانيا" گرديد. يك قهرمانی جهان، يك سومي و يك عنوان پنجمي مسابقات جاده قهرماني جهان، يك عنوان قهرماني پاريس ـ "روباكس" ((Paris – Robaix، دو عنوان قهرماني" لي‌يژ ـ باستون ـ لي‌يژ" و دو پيروزي در "تورلومباردي" Tour of Lombardi)) به اضافه پيروزي در مسابقه كلاسيك "آمستل گولد" (Amstel Gold )، "خنت ـ وولهم" (Gent – Wevlhem) و دو عنوان قهرماني در كلاسيك (Fleche – Wallone) را در كارنامه دارد.

«برنارهينو» دوگانه"توردوفرانس ـ جيروي ايتاليا" را در سالهاي 1982، 1985 فتح كرده و دوگانه "توردوفرانس ـ وولتاي اسپانيا" را در سال 1978 به دست آورده است. وي تنها دوچرخه سواري است كه هر سه گراند را حداقل دوبار برنده شده است.

ترجمه وگرد آوری : علی اکبر عبدل زاده

[فقط کاربران می توانند لینک هارا ببینند. ]

"لنس ادوارد آرمسترانگ" متولد هيجدهم سپتامبر 1971 ايالت "تگزاس" و بخش جنوبي "دالاس" مي‌باشد. او در دوازده سالگي حرفه ورزشي خود را به عنوان يك شناگر آغاز نمود او در مسابقه آزاد 1500 متر ايالت "تگزاس" به رتبه چهارم نائل آمد، وليكن بعد از مشاهده يك پوستر مسابقه "تري اتلون"جوانان او به شركت در آن مسابقه مصمم شده و به آساني قهرمان مسابقه گرديد به اين ترتيب "لنس" جوان از رقابت شنا منصرف گرديد.

در فصل 1988ـ1987 مسابقه "تري فد" ((Tri – Fed (نام پيشين مسابقه تري آتلون Triathlon) ايالت تگزاس "آرمسترانگ" سه‌گانه رو شماره يك در گروه 19 سال و زير 19 سال بود رتبه دوم متعلق به "چان مك ري" (Chan McRae) بود كه سالها بعد در تيم دوچرخه سواري خدمات پستي ايالات متحده "US Postal Service" در سال 2002 هم تيمي "لنس"ُ گرديد.

او در سال 2002 قهرمان حرفه‌اي ملي ايالات متحده انتخاب شد. امتيازات كلي" لنس" در گروه آماتورها بهتر از پنج حرفه‌اي در رده‌بندي همان سال بود.








در 16 سالگي "آرمسترانگ" ورزشكار سه‌گانه حرفه‌اي گرديد و در 1989 و 1990 به ترتيب در 18 و 19 سالگي قهرمان‌ مسيرهای اسپرينت سه‌گانه گرديد.

بعد از قهرماني در مسابقات قهرماني آماتورها، مشخص شد كه استعداد "لنس" بيشتر در زمينه دوچرخه‌سواري است.

او با پيراهن ايالات متحده در المپيك تابستاني 1992 بارسلونا (اسپانيا) رتبه چهاردهم را به دست آورد. اين عملكرد اولين قرارداد حرفه‌اي را با تيم "موتورولا" به ارمغان آورد.

او با تيم "موتورولا" اولين مسابقه خود را در "لاي گوگليا" ( Laigueglia)در ايتاليا با شكست دادن" مورنو آرجنتين" ((Moreno Argentin محبوب كسب كرد. او در 1992 نيز در مسابقه تورايرلند " Tour of Ireland" شركت نمود. تا قبل از دوم اكتبر 1996 "لنس" يك دوچرخه سوار توانمند بود كه قادر به پيروزي در كلاسيكهاي يك روزه و مسابقات چند مرحله‌اي كوچك بود. او موفق به پيروزي در مسابقه جاده قهرماني جهان به سال 1993 و در سن 21 سالگي گرديد.

دو سال بعد "لنس" اولين آمريكايي گرديد كه قادر به پيروزي در كلاسيكهاي مهم"سان سباستين" اسپانيا در سال 1995 شده است. در بهار 1996، او اولين آمريكايي بود كه موفق به پيروزي در كلاسيك "Fleche Wallone" در بل‍ژيك گرديد. حرفه "لنس" به خوبي در حال پيشرفت بود به علاوه پيروزي در مراحل" تور دوفرانس" او چند مسابقه مهم ديگر در اروپا را نيز برنده شد. در 1996، عليرغم افزايش تنش فيزيكي و خستگي مداوم و دردهاي مختلف ستاره وي در حال طلوع كردن بود.

در دوم اكتبر 1996،‌ مشخص شد كه "لنس" به سرطان پيشرفته بيضه دچار شده كه تا مغز و ريه‌هاي وي ريشه دوانيده است.

اعلام اين خبر دردناك از سوي "لنس" همگان را بر اين باور ساخت كه پايان حرفه‌ يك ورزشكار فرا رسيده است و تیم فرانسوي (Cofidis) كه تازه با "لنس" قرارداد امضاء كرده بود قرارداد خود را لغو نمود. سرطان به سرعت در حال رشد بود و "لنس" تحت يك جراحي اضطراري قرار گرفت تا اينكه تومورها برداشته شوند.

پزشكان جلوي پيشروي سرطان را كاملاً‌به موقع گرفتند و اين موضوع جان "لنس" را نجات داد بعد از يك شيمي درماني سرطان "لنس" به كلي درمان شد.







بعد از ماهها دوره نقاهت، مشخص شد كه نه تنها "لنس" زنده مي‌ماند بلكه به لحاظ فيزيكي نيز فرد فعالي مي‌تواند باشد. بعد از تصميم در مورد اينكه چه نوع زندگي او بايد دنبال كند، "لنس" تصميم گرفت تا به مسابقات دوچرخه‌سواري بازگردد تا نشان دهد كه او بر سرطان غلبه يافته است.

با بازگشت به صحنه، "لنس" به دنبال هدف ديگري نيز بود. از طريق مشورت با دوستان، مربيان و ديگر ورزشكاران او تصميم گرفت كه به "توردوفرانس" به عنوان هدف بعدي خود بازگردد.

قبل از ابتلا به سرطان "لنس" دوچرخه سوار قدرتمندي بود كه اندام ساخته و عضلاني وي را بيشتر شبيه ورزشكاران فوتبال آفريقايي مي‌نمود تا يك دوچرخه‌سوار.

اما بعد از درمان سرطان بدن او بيشتر توده عضلاني‌اش را از دست داد. به وسيله تمرين، "آرمسترانگ" بدن خود را از نو ساخت طوري كه كارآيي آن براي شركت در "توردوفرانس" و فتح آن بسيار بيشتر از پيش گرديد.

وزن او بعد از بازسازي 15 پوند (در حدود 7 كيلوگرم) كمتر از وزن او در دوران مسابقه قبل از ابتلا به سرطان بود. عضلات فوقاني بدن "لنس" هرگز تا سطح قبل از ابتلا به سرطان بازسازي نشد. اين موضوع به "لنس" اجازه مي‌داد تا در ارتفاعات و سربالايي‌ها با سربالاروهاي متخصص به رقابت بپردازد.

"لنس" همواره يك تايم تريل رو توانا بود ولي بعد از دوران بازسازي حتي بهتر نيز شده بود. بالاتر از آن او قبلاً بيشتر از آنكه افراد بتوانند تصور آن را بكنند از دردهاي فيزيكي رنج مي‌برد. كوتاه سخن اينكه او اكنون براي پيروزي در "توردوفرانس" آماده شده بود.

فرمول "لنس" براي پيروزيهاي "توردوفرانس" آن بود كه حملات مداوم را در مراحل كوهستاني آغاز كند سپس آن را در مراحل انتقالي تقويت نمايد. بعداً "لنس" مي‌توانست در تايم تريلها از رقبا زمان بگيرد و به فشار در مراحل كوهستاني ادامه دهد.

ركورد "آرمسترانگ" در" توردوفرانس" شامل هفت پيروزي پياپي (2005ـ1999) و يك مقام سومي در سال 2009 شامل مي‌شود.

او در سال 1993 قهرمان جاده جهان در مقابل "ميگوئل ايندوراين" اسپانيايي و" اولاف لودويگ" آلماني شده است. "لنس" در سال 1998 مسابقه جاده قهرماني جهان رتبه چهارم را در حضور "اسكاركامن زيد"، "پيترفان پيتگم" بلژيكي و" میشل بارتولی" ايتاليايي به دست آورد.

در 1995 در كلاسيك "سن سباستين" اسپانيا و در 1996 در كلاسيك Fleche Wallone بلژيك عنوان قهرماني را بدست آورده است.








ترجمه وگرد آوری : علی اکبر عبدل زاده

منبع