موضوع: تصاویر آفرود جمعه 1390/09/18 خلج-مایون در مشهد

صبح ساعت 8.30 راه افتادیم قرارمون با بقیه 9 بود ولی دوستان لطف کرده بودند و زودتر رفته بودند و جا مونده بودیم بعداز کلی تماس پیداشون کردیم(قابل توجه مشهدیا پشت پیست خلج یه هزار متری رفته بودن جلوتر)هوا خیلی خوب و آفتابی،زمین نیمه گلی منتها اول کار علی زابل(یکی از دوستان)که اومده بود دنبالمون تا بقیه رو پیداکنیم کوبیده شد زمین و انگشتش ضرب خورد و کلی قر زد... هههه
بعد از اومدن یه شیب تند و حوادث زیادی منجمله کله پا شدن یه روان که رانندش حدود 120 کیلو وزن داشت،پاره شدن شیلنگ روغنش،زمین خوردن 6-7 نفر دیگه من جمله خودم برای استراحت دوستان آتیش زوشن کردندو چائی زدن تو رگ ماهم رفتیم با masoud rm گل بازی و پرش...


اینم خابیدن کمکهای روان بدبخت من...


بعد از این رفتیم دو تا محل برای شیب زدن که تا حالا ندیده بودم خیلی باحال بود منتها تا رفتیم بالا پائین و اومدم فیلم بگیرم گروه رفت نتونستم عکس بذارم سری بعد انشالا میگیرم خلاصه رفتیم رسیدیم رشته کوهای هیمالیا که هنوز روش برف بود!!تو مشهد برف بیاد یا چندساعت دیگه آب میشه یا یک هفته کل زمینها یخ میشه!هوای درست و حسابی نداره ولی اینسری که برف اومده بود بلافاصله آب شد،توی خلج هم خبری از برف نبود ولی بعد از یه کم مسافت این منظره ها رویت شد...
این علی زابل عزیزه که تعمیرکار و حرفه ای هست هیچ یه آفرود باز حرفه ای هم هست...

اینم یه نیم چه عکس از نصف گروه


دیگه از اینجا به بعد گم شدیم و مسیر رو داشتیم اکتشاف میکردیم و اولین بار بود که معنی گاز نخوردن موتور در ارتفاعات رو میفهمدیم...هرچی گاز میدادیم موتور راه نمیرفت...
خوب توی این عکسم که تقریبا نه میشه گفت سقوط نه میشه گفت پائین اومدن!یجورائی بین پائین اومدن و سقوط خودمونو رسوندیم به رودخونه


به یه جائی رسیدیم که منظرش یه کم نا اشنا بود و بیشتر شبیه بیابونای مکزیک بود تا مشهد!

اینم مسعود عزیز

بقیشو یه توضیح مختصر میدم،اینجا گم شده بودیم و داشتیم دنبال راه میگشتیم که از یه مسیر خیلی نا امن مجبور شدیم بیایم پائین،سنگهای سر و لیز گرانیت که پا روشن میذاشتی خرد میشدند...اصلا نمیتونستم خودم راه برم چه برسه به اینکه موتورم دستمون بود بعد آخه کی میخاست عکس و فیلم بگیره؟اینجا بود که جای procam روی کلاه ایمنی خالی بود.همه پیاده شدیم و موتورو به سختی پائین آوردیم رسیدیم دوباره به رودخونه که اونجاهم جاتون خالی هرکی میومد یه پشتکی قلطی سر سره بازیی با موتور میکرد و همه میخندیدیم...پای منم داغون شد...بعدم که مسیر خوب شد دیگه بنزینها تموم شد...دوستان لطف کردند حدود 10 تا موتور شده بودیم(5-6 تا برگشتند اگه نه 16 تا موتور بودیم)علی زابل و حسین اقا که لیدر گروه بودند وایساده بودند ولی چون جاده آسفالت شده بود و همه راه رو بلد بودند همه عزیزان از جمله اقا مسعو دوستان خودشون رو از یاد بردند و تخته گاز رفتند به سمت مشهد!!!4 تا موتور موندیم بدون بنزین و بدون پول کافی!یکی از موتورا بعد 1 کیلومتر خاموش شد پارکابش کردیم بعد 3 کیلومتر دقیقا بنزین من رفت رو زاپاس!روان تا 15 کیومتر زاپاسش جواب میده منتها مسیر خیلی سربالائی بود و سوخت زیاد مصرف میکرد به هر زوری بود با خلاص کردن و خاموش اومدنو با هزار بدبختی خودمو تا 1 کیلومتری پمپ بنزین رسوندم و پت پت پت...خاموش شد اونجا یاد مسعود افتادم که صبح گفت من بنزی دارم...ای دل غافل مسعود؟مسعود؟کجائی عزیز؟با هل دادن توی سربالائی و عرق ریختن رفتم تا پمپ بنزین و برگشتم جای دوستان پشت سری اونارو هم تا پمپ رسوندیم منتها چون money همراهمون کم بود فقط یه جورائی راه اندازی کردیم،تا خونه منو رسوند ولی باز حسین اقای گلمون بنزین تموم کرد و دوباره باک به باک...راه اندازی...نتیجه اخلاقی=وقتی 15 تا موتور همه با هم میرند هیچ وقت یه گروه با یاد داشتن مسیر تخته گاز نمیره به سمت خونه!گهی زین به پشت و گهی پشت به زین!یه بار موتور من خراب میشه یه بار موتور یکی دیگه!همه باید با هم دیگه برگردن همونطوری که با همدیگه اومدند!و اینکه هیچ وقت با همچین کسائی آفرود نرید منم دیگه عمرا برم(البته مسعود جان قضیش فرق داشتا هم کار داشت،همم که یه جورائی باید میرفت و خودمون گفتیم بره)قابل توجه مشهدیا هیچ وقت با گروه دیگه ای آفرود نرید فقط یا با بچه های سایت یا با گروه علی زابل و حسین اگاه!